b.z.d.u.r.y.

nie czuję dzisiejszych klimatów.

zawieszona w płytkiej pustocie beznadziei.

entropia relacji.

kłamstwo.

ktoś o mnie powiedział - o a ta znowu siedzi im na głowie, hej ola, masz papierosy?, ej weź nie bajeruj stanisława, a ja jeszcze mogę zadzwonić w parę miejsc ale ja wątpię, poprzednia - że miała ze mną ciężko, ale weź dokładnie powiedz jak to wyraziła, ludzie są beznadziejni, i tak im wszystko powiesz, przecież nie chcesz żebym powiedziała, nauczmy się kłamać bardziej konsekwentnie, ej a za ile wrócicie, powiedz, powiedziałaś o tym ani zajdel, jak powiesz o tym jednej osobie, dowie się cały świat, więc może lepiej napiszę to na blogu, którego i tak nikt nie czyta, ale co to znaczy że są beznadziejni, gadają, o czym? dlaczego chcesz szczegółów, to jest właśnie to, istotne jest, że twój kolega siedzi teraz w pierdlu, ej nie dajmy im wygrać, przegrywamy, rzućmy to w cholerę, niech sobie to wsadzą w dupę, to zielsko, i tak nie pojmą znaczenia skoro są tak głupi by nosić mundur...

a my?

a wy poudawajcie jeszcze jedną minutę. jeszcze jedną minutę patrzenia sobie w oczy bez zrozumienia, bez wejrzenia, po prostu.

możesz mi powiedzieć na miliardy sposobów dlaczego nie można...

możesz mi powiedzieć w języku hiperbułgarskim

i tak odwracam głowę, nie trzymam twoich rąk, nie patrzę jak się oddalasz, jestem